Desdibuixada d’un gèlid i dissortat firmament,
una magnànima estrella regala la seva llum a algú que m’estimo,
xiuxiuejant-li a cau d’orella: Abrigat!
I mentre encara humejen els nostres cafès de sobretaula
i l’absència passatgera continua evocant-la
esperaré bressolant dolçement la seva ànima.
Teresa Riera
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Gràcies pel teu comentari, la teva opinió ens interessa
Gracias por tu comentario, tu opinión nos interesa